„Jego geniusz był innego rodzaju, takiego, jaki jesteśmy w stanie pojąć i i jaki może być dla nas wzorem do naśladowania. Opierał się na cechach i umiejętnościach, które każdy z nas może w sobie rozwijać, to znaczy na ciekawości świata oraz uważnej obserwacji, Leonardo posiadał też niezwykle żywą, nieskrępowaną wyobraźnię, niejednokrotnie prowadzącą go na granice świata fantazji – to kolejna cecha, którą warto zarówno pielęgnować w nas samych, jak i rozbudzać w naszych dzieciach”.
Walter Isaacson, „Leonardo da Vinci”
Kilka tygodni temu przeczytałam biografię, według mnie, najbardziej interesującej postaci w dziejach ludzkości i przypomniałam sobie o tym, jak w dzieciństwie usłyszałam o Leonardzie da Vinci i zapragnęłam stać się taka jak on – wszechstronna, z otwartym umysłem, z wiedzą na każdy temat. Ale niedługo po tym dowiedziałam się, że już w czasach rewolucji przemysłowej nauka osiągnęła taki poziom, że jeden człowiek nie jest w stanie posiąść całej wiedzy świata, więc mój entuzjazm, by stać się drugim da Vinci, opadł. Jednak niezmiennie fascynuje mnie jego sposób postrzegania świata, łączenia dyscyplin naukowych, dociekliwość i wyobraźnia, co, uważam, świetnie opisał Walter Isaacson w swojej książce.
Na razie do moich i Leonarda cech wspólnych zaliczam nieumiejętność nudzenia się i skłonność do niekończenia tego, co się zaczęło. I (wierząc zachowanym portretom) długi nos ;).
A na Was jaka postać historyczna zrobiła największe wrażenie?
